تاریخچه شمع در دنیا کاربرد ان در کشورهای متفاوت

شمع از قدیم در زدگی انسان نقش مهمی ایجاد کرده است. در این مقاله قصد دارید به بررسی تاریخچه شمع از دوران باستان تا امروز بپردازیم و مراحتل متفاوت تحول را به شما توضیح می دهیم.

نام شمع به زبان های متفاوت

1. شمع به زبان عربی “شَمْعَة” (شماعه)
2. شمع در زبان فارسی “سپندار” یا “شماله” یا “موم” و “قندیل”
3. شمع در زبان انگلیسی “کندیل”
4. شمع در زبان رومی ، فیرین و فیرونا
5. شمع در زبان قزاقستان – ازبکستان – قرقیزی حبشی و ترکی “شَم”
6. شمع در زبان هندی ” سَما” یا ” بکن “
7. شمع در زبان حبشی “سومَتس”
8. شمع در زبان یونانی ” لوکنوس “(به معنای چراغ)
9. شمع در زبان پشتو ” لَندیاد “
10. شمع در زبان کردی ” موم “
11. شمع در زبان فرانسوی ” Bougie “
12. شمع در زبان اسپانیایی ” Vela “
13. شمع در زبان آلمانی ” Kerze “
14. شمع در زبان ایتالیایی” Candela “
15. شمع در  زبان روسی ” Svecha “
16. شمع در زبان ترکی: موم

اولین شمع در کدام کشور ساخته شد؟

در این بخش به بررسی تاریخچه شمع و چگونگی تحول و رشد آنها می پردازیم. دو کشور مصر و چین اولین کشورهایی بودند که شمع در آنجا ساخته شده است.

تاریخچه شمع سازی در مصر باستان

بیش از 5 قرن است که انسان از شمع به عنوان منبع نور و برای روشن کردن جشن ها استفاده می نماید، اما اطلاعات کمی در مورد منشاء آنها در اختیار داریم.اولین کشوری که از شمع استفاده کرد مصر باستان بوده است که با خیساندن نی در چربی ذوب شده حیوانات، شمع می ساختند.

قدیمی ترین شمع دنیا

یکی از قدیمی ترین شواهد استفاده از شمع به شمع های ساخته شده از چربی حیوانات اشاره دارد. در اکتشافات و تحقیقات مقبره های اهرم تعدادی شمع به دست امده است که به عنوان قدیمی ترین شمعدان در دنیا به شمار می رود. شمع ها بیشتر در مراسمات مذهبی استفاده می شود. این شمع در معبدها و برای انجام مراسم مذهبی استفاده می شوند. در آن دوران مردم عادی دسترسی به شمع نداشتند و روشن کردن شمع فقط برای طبقه مرفه نشین و خاص امکان پذیر بود. مصریان باستان از شمع برای روشن کردن معابد و مقبره ها استفاده می کردند و اعتقاد داشتند که نور شمع قادر است که راهنمای ارواح مردگان باشد. برای خرید شمع قلمی می توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید و مخصولات ما را مشاهده نمایید.

تاریخچه شمع سازی در چین باستان

در چین باستان استفاده کردن از شمع به 200 سال پیش از میلاد بر می گردد. شمع های چینی به خاطر استفاده از مواد طبیعی، سوختی پاک و بدون دود را داشتند. درچین باستان، شمع ها افزون بر نورپردازی، به عنوان نمادی از روشنایی و زندگی استفاده می شد. همین طور، چینی ها از شمع های عطری برای مراسمات مذهبی و آیینی استفاده می کردند. در چین، از موم زنبور عسل برای شمع استفاده می کردند و موم شمع که از حشره کوکوس پلا به دست امده و تا قرن دوازدهم هم ساخته میشد. چینی های باستان از مواد متفاوتی مثل چربی حیوانات، موم زنبودر عسل برای ساخت شمع استفاده می کردند. این مدل شمع ها از فیتیله های پنبه ای ساخته شده که سبب سوختن طولانی مدت می شود.

چینی ها چگونه شمع می ساختند؟

1. چربی حیوانات
2. موم زنبور عسل
3. چینیاک

تاریخچه شمع در کشور ژاپن

شمع های ژاپنی برای مصارف عمومی استفاده می شد که با استفاده از روش های قدیمی کیگاکه ساخته می شوند. در این روش، از چوب های نازک بامبو استفاده می کردند. نکته جالب شمع های ژاپنبی است است که از موم درختچه سماق استفاده می کردند. سماق صمغی همان سماق ژاپنی یا صنعتی است که درختچه کوچکی دارد. این شمع همچنان در ژاپن تولید می شوند.

تاریخچه شمع سازی در روم باستان

در روم باستان استفاده از شمع ها رایج بود. رومیان حدود 2500 سال پیش، شمع هایی از چربی حیوانات تولید می کردند. شمع ها کاربرد متفاوتی دارند. شمع های رومی در مراسمات مذهبی، جشن ها و حتی در زندگی روزمره کاربرد داشت. رومیان باستان از شمع به عنوان نمادی از روشنایی و پاکی استفاده می کردند.

تفاوت شمع در روم و مصر باستان

در مصر از شمع های نی در پیه حیوانات استفاده می کردند، رومیان معمولا با موم زنبور عسل شمع درست می کردند.

تاریخچه شمع سازی در هند باستان

در هند باستان شمع یکی از ابزارهای مهم نورپردازی بوده است. هندی ها از موم زنبور عسل و روغن گیاهی برای ساختن شمع استفاده می کردند.  شمع های هندی در مراسمات مذهبی به کار می رفتند که نمادی از روشنایی و خیر در زندگی مردم هند محسوب می شد.  هندی ها در خانه های خود مکانی برای دعا و نیاش داشتند که شمع و عود جز نیازهای دعای آنان بوده است. برای خرید عود بهترین ها را از ما بخواهید.

تاریخچه شمع در ایران (از ایران باستان تا به امروز)

قبل از ورود اسلام به ایران، شمع در فرنگ های مختلفی استفاده می شد. در تمدن های اولیه، یعنی ماد، پارس و… روشنایی اهمیت زیادی داشت. در ایران باستان، از شمع در مراسمات دینی به عنوان ابزار کمکی برای ارتباط با خدا به کار برده می شده است. اعتقاد ایرانیان بر این بود که درخشش نر شمع، نشان دهنده حضور خدایان است.